Ik ben geboren en getogen in Oost-Groningen. Daar waar je vooral praktisch leert denken:"Nait soezen moar deurbroezen”, “Wees op tijd” en “Gewoon even normaal doen.” Mijn vader werkte en mijn moeder zorgde thuis voor rust, regelmaat en veiligheid. Alles was liefdevol geregeld, maar overzichtelijk en beschermd.
Als kind had ik vrijheid, binnen de lijnen. Naar een vriendin? Dan moest eerst de situatie worden gescand. Waar woont ze? Wie zijn haar ouders? Is er toezicht? Mijn moeder belde van tevoren op, niet om te controleren, maar om te zorgen dat alles veilig voelde. Brengen en halen hoorde erbij. Niet omdat we niks mochten, maar omdat er altijd werd gedacht in risico’s. En ik? Ik vond het normaal.
Eten thuis was voedzaam en praktisch. Het draaide niet om verbinding of gezelligheid. We aten om op krachten te komen voor wat er daarna weer moest gebeuren.
Het toekomstperspectief was duidelijk: zorg dat je het goed doet op school, haal je diploma, en dan komt het goed met je. Een prima levenspad, voor wie past binnen dat systeem (Diploma's, das gelukt, maar passen in het systeem niet😝)
Dan komt het leven. Je gaat werken, je ontmoet mensen met andere verhalen, opvoedstijlen en culturele achtergronden. En dan merk je: niet iedereen ziet de wereld zoals ik.
Ik herinner me nog goed dat ik mensen ontmoette voor wie spontaniteit juist vanzelfsprekend was. Waar eten iets sociaals was. Waar familie voorrang had op werk. En waar de planning niet leidend was, maar het moment. Dat botste weleens met mijn innerlijke Groninger.
En toch is het juist dáár ontstaan: mijn honger naar andere culturen. Naar verhalen, rituelen, tradities. Naar de mens achter de eerste indruk. Naar verbinding voorbij het vertrouwde.
In mijn werk ben ik steeds meer gaan onderzoeken wat er nodig is om écht verbinding te maken met andere culturen. Niet alleen door kennis op te doen, maar door mezelf onder de loep te nemen. Wat zijn mijn overtuigingen? Welke aannames neem ik mee? En: wat zie ik over het hoofd omdat ik door mijn eigen bril kijk?
Dat heeft geleid tot waar ik nu sta: ik geef trainingen in cultuursensitief werken.
In mijn trainingen creëren we ruimte voor reflectie, humor en eerlijkheid. We werken met herkenbare voorbeelden uit de praktijk, maar ook met persoonlijke verhalen van deelnemers én van mij . Want verandering begint bij bewustwording en bewustwording begint bij jezelf.
En weet je wat het mooie is? Als je eenmaal ziet hoeveel invloed je eigen achtergrond heeft, wordt het ineens een stuk makkelijker om de ander te begrijpen. Dan hoef je niet meer alles te ‘snappen’ om verbinding te maken.
Wil je dat mensen in jouw organisatie, team of praktijk leren om écht cultuursensitief te werken?
Dan kom ik graag langs. Met Groningse nuchterheid, warme betrokkenheid en een open blik. En ja, ik blijf tot het eind. Ook als de planning uitloopt.🤣
#cultuursensitief #cultuur #trauma #traumasensitief #cultuursensitiefwerken #traumasensitiefwerken#skj #jeugdzorg #jeugdengezinsprofessional #e-learningen #trainingen
Reactie plaatsen
Reacties