De kracht van onmacht 🌱
♥️ Het werk als hulpverlener is vaak zo mooi. Je bent er voor mensen op het moeilijkste moment van hun leven. Je mag naast ze lopen, ze dragen als het moet. Soms ben jij degene die een verschil maakt dat een leven lang doorwerkt.
Maar laten we eerlijk zijn: het is niet altijd mooi en zeker niet makkelijk. Iedere hulpverlener kent die momenten waarin wij onze handen letterlijk en figuurlijk vies maken, maar de verandering uitblijft. Waarin je voelt dat je zo graag wil dat het lukt, voor het kind, voor de ouder, voor het gezin. Waardoor je steeds harder gaat werken. Terwijl de ander stil staat, terugvalt of weigert te bewegen.
➡️ Zo werkte ik ooit in een gezin waar het moeder maar niet lukte om haar huis schoon te houden en de kids te verzorgen. Moeder kwam uit een oorlogsgebied. Misschien lukte het daardoor niet goed? Omdat haar hoofd vol zat?
Het was er echt vies. Zo vies dat het kokhalzen me nader stond dan het praten. Ik bij ieder huisbezoek moest kijken waar ik ‘veilig’ kon zitten. Etensresten, vieze was, afval, ontlasting en dan heb ik nog niets gezegd over de persoonlijke hygiëne. Maar ik beet door. Deed oude kleding aan en nam schone kleding mee, vroeg voorzichtig bij aankomst of het raam en de deuren open mochten.
Ik kwam meerdere keren per week. Steeds weer met een open houding en nieuwe hoop. Ik bracht allerlei tools in. Alles wat ik kon, gaf ik. Maar het hielp niet.
⛔ De zorgen namen toe. Veilig thuis, de casemanagers en ook De Raad voor de Kinderbescherming dachten mee. Toen kwam het besluit: Een uithuisplaatsing. Moeder en kinderen, samen, naar een moeder-kindhuis, zodat daar intensiever gewerkt kon worden aan het aanleren van vaardigheden. Want dit was nodig.
Mijn hulp was niet genoeg, niet helpend, niet toereikend.
En dat raakt 😔. Want je werkt niet om te falen. Je werkt omdat je wilt helpen. Maar soms kun je niet meer doen dan je gedaan hebt. En juist dat: die grenzen, de onmacht, zijn de momenten waar het leerproces start. 🌱
Dan is het nodig dat er iets echt wringt, dat een situatie escaleert, om te zien dat het niet langer houdbaar is 🥀 . Niet omdat je dat wilt, maar omdat het nodig is om patronen te doorbreken. Het vraagt ongelooflijke moed om daar te blijven staan als hulpverlener. Ook dit is een interventie.
Want ja, soms moet je accepteren dat dit het hoogst haalbare is. Dat jij je werk hebt gedaan en dat het nu aan anderen is. Dat is geen teken van zwakte, maar van kracht. 🦾
Herken je dit? of heb jij een soortgelijke ervaring? Deel het hieronder, want je bent nooit alleen 🌸 .
Cultuursensitief Cultuursensitiefwerken vluchtelingen angsten eerwraak gezinsbehandelaar trauma traumasensitiefwerken #SKJ #trauma #traumasensitiefwerken #traumasensitief #skjpunten
Reactie plaatsen
Reacties