💔 Stel je voor…
Een moeder, ooit hotelmanager in land van herkomst. Gevlucht voor oorlog, seksueel geweld en mensenhandel. Begint hier in Nederland vol trots als schoonmaakster. Niet haar oude functie, maar dat maakt haar niet uit. “Ik moet ergens beginnen en schoonmaken kan ik” zegt ze.
Ze doet het vooral voor haar kinderen. Voor eten, kleding, schoolspullen en leuke activiteiten.
Maar na 2 maanden verandert haar enthousiasme in pijn:
👉 Racistische opmerkingen en dreigingen: "Jij wil hogerop komen in het hotel, dat gaat zo niet gebeuren". En "Weet niet hoe ze dat in Afrika doen? Maar hier doen we dat anders".
👉 Schreeuwende kritiek, zelfs waar hotel gasten bij zijn.
👉 Roosters die niet aansluiten bij de afspraken en het toevoegen van extra klussen buiten contract uren.
👉 Te laat door een bus vertraging? De supervisor adviseert haar een ontslag brief te schrijven.
Het riep oude trauma’s op en vanuit haar cultuur spreekt ze een leidinggevende niet tegen, uit respect maar ook vanuit angst. Dus zweeg ze en kwam ze bij mij op de lijn.
We grepen in en betrokken HR. De medewerkster is op non-actief gezet. Mijn hart breekt op zo'n moment. Ja dit gebeurt echt, hier in Nederland. Je ziet het pas als je er middenin staat.
Hoeveel talent en menselijkheid verliezen we, simpelweg, omdat we niet met respect en cultuur-sensitiviteit naar elkaar kijken?
Misschien is het tijd dat een hotel, dat voor 80% uit werkende migranten bestaat, een training cultuursensitief- of traumasensitief werken volgt 😉. Dat brengt mij op ideeën en past bij mijn missie 🤗.
🌍 Iedereen verdient een veilige plek om te leven, te werken en zorg en onderwijs te ontvangen.
En zeker een moeder die elke dag vecht voor een beter leven voor haar kinderen.❤️
#cultuursensitief #cultuursensitiefwerken #trauma #traumasensitiefwerken #SKJ #jeugdengezinsprofessional #cultuur #skjpunten
Reactie plaatsen
Reacties