"Miranda, ik weet niet waar ter wereld ik nog heen kan rennen met mijn kinderen."π
De woorden van een moeder uit Nigeria.
Al zeven jaar op de vlucht voor eerwraak. Gevlucht voor haar ex-partner, maar ook voor haar eigen familie.
Vijf landen, vijf keer afgewezen.
De grote brandwonden op haar lichaam worden niet gezien als bewijs.
En ook hier in Nederland zal ze een “nee” krijgen.
Maar waar moet ze heen? Terug gaan staat voor haar, gelijk aan de dood.
Toch wordt gezegd dat haar land veilig is.
Veilig, maar de vraag is voor wie?
In mijn werk als behandelaar, ontmoet ik deze gezinnen.
Hun verhalen raken me, want ik zie de kinderen. En wanhoop van ouders.
Kinderen die opgroeien met angst, onzekerheid en een leven dat nergens thuis is.
En wat doet het met een kind om zijn jeugd te verliezen aan vluchten en overleven?
En dan komt de vraag: Waar begin je als behandelaar in al deze chaos?
Hoe bied je houvast zonder stabiliteit, zonder toekomst, zonder zekerheid?
Dit blijft altijd een puzzeltocht. Cultuur sensitief werken geeft opening. En soms is het " er zijn, aansluiten en luisteren" genoeg om het verschil te maken.
Cultuursensitief Cultuursensitiefwerken vluchtelingen angsten eerwraak gezinsbehandelaar trauma traumasensitiefwerken #SKJ #trauma #traumasensitiefwerken #traumasensitief #skjpunten

Reactie plaatsen
Reacties